Inmiddels zit ik alweer wat maandjes in het heerlijke Valencia. Man, man wat een stad. I LOVE IT! Helaas ben ik alweer dicht bij het einde van deze mega fijne periode en beginnen we langzaam weer terug te denken hoe mijn avontuur hier allemaal begon. Zo komen de verhalen hier op kantoor weer naar boven van wist je dat nog, en dat, en zus en zo. Je kent het wel. Zo ook één van die verhalen dat ik aan het werk ben achter m’n computer en Roos achter mij roept “Hé Nick wat heb jij nou op enkels staan?!”
Tja… Toen kon ik dus wat gaan opbiechten.
Mijn afstudeerstage bij Verrassend Valencia begon in de eerste week van september en zo gul als dat ik ben, had ik mezelf daarvoor alvast getrakteerd op drie weekjes de stad verkennen. Met de stad verkennen, bedoel ik dan vooral het bruisende nachtleven, het strand en vele terrasjes. Ik durf te wedden dat de helft van de horeca hier nog steeds mijn naam in hun geheugen gegrift heeft staan. Jaaa amigo Nick heeft jullie vast een warme winter bezorgd, dat kan haast niet anders. Maar goed, het was ten slotte nog vakantie!
Tijdens één van deze gezellige zwoele, warme, fijne en met drank overspoelde dagen, kwam een van mijn huisgenootjes met het goede idee om een afspraak te maken bij een tattoo artiest hier in Valencia. “Alvast een herinnering aan de super tijd die je hier gaat krijgen!”. Jaja dat zal vast! Met wat enige bluf en vol branie roep ik natuurlijk nog volmondig ja ook!
Mijn huisgenootje ging op vakantie en ik genoot nog even goed van de stad en al het moois wat het hier te bieden heeft. De stage ging ook van start dus het werd tevens tijd voor wat serieuzere zaken. Zonder dat ik er verder nog over na had gedacht, waren we twee weken verder en mijn huisgenootje was ook inmiddels weer terug van haar vakantie. We besluiten vrijdagavond het weekend weer eens gezellig in te luiden met een wijntje op het balkon. Totdat zij zegt “Weet je nog, twee weken geleden?” Waarna ze me met een grote glimlach aan mijn belofte herinnert. OEPS!
Zij had namelijk twee weken daarvoor direct diezelfde avond nog een afspraak gemaakt. En die afspraak? Die was dus nu de volgende dag… Of ik al had nagedacht wat ik als herinnering wilde hebben en waar? Waarop ik antwoordde “Ah fuck it! Zien we morgen wel!”
En toen was het ineens zaterdag 5 september en sta ik bij de plaatselijke inktboer. Zeg Nick, wat gaat het worden? “Uhmmm… Ja fuck it! Doe maar ‘fuck’ op mijn linkerbeen en ‘it’ op de rechter, net boven de achillespees alsjeblieft.” Waarop iedereen die erbij was in lachen uitbarst!
En zo geschiedde. Ik op de pijnbank om voor het leven getekend er weer vanaf te komen. En nu spijt? Ik hoor het je denken, maar nee. Absoluut niet! Het kwam misschien vrij spontaan, maar wel uit het hart. Dit is wie ik ben, hoe ik was en waarschijnlijk ook altijd zal zijn. Bovendien zie ik het soms ook als een reminder, waar ben ik bang voor, wat heb ik te verliezen, niet twijfelen. GO FOR IT! En dat geldt natuurlijk niet alleen voor mezelf, maar ook voor vele anderen!
Dus laten we afsluiten met een wijze les en afspreken ons wat minder te laten leiden door onze angsten en eens wat vaker het diepe in te springen! Want wat hebben we nou allemaal eigenlijk te verliezen? Relativeer het een beetje, het kan altijd erger toch?
PROOST
Nick
Geschreven door Nick, naast levensgenieter pur sang, ook tekstschrijver voor Sprankelend Spanje. Woont momenteel in Valencia en is gek op eten, drinken, muziek en een zonnetje.
Laat een bericht achter